بررسی مقایسه اثربخشی روش تدریس همیاری با روش کاوشگری بر خلّاقیت دانش آموزان دختر در درس علوم تجربی (پایه پنجم ابتدایی شهرستان کبودرآهنگ در سال تحصیلی 91 – 1390)

در این پژوهش به بررسی مقایسه اثربخشی روش تدریس همیاری با روش تدریس کاوشگری بر خلاقیت دانش آموزان دختر در درس علوم تجربی پایه پنجم ابتدایی شهرستان کبودرآهنگ در سال تحصیلی 91-1390پرداخته شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با دو گروه آزمایشی 1 و 2 بود. جامعه آماری، کلیه دانش آموزان شهرستان کبودرآهنگ را شامل بود که به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای، به این طریق که ابتدا شهرستان به دو بخش(شیرین سوء و مرکزی) تقسیم شد و سپس یک بخش به طور تصادفی(مرکزی) انتخاب شد و از مدارس بخش مزبور دو مدرسه(دارای پایه پنجم ابتدایی) به شیوه تصادفی انتخاب گردید و سپس از هر دو گروه پیش آزمون خلاقیت تورنس به عمل آمد و بعد از اجرای متغیر های مستقل(الگوهای تدریس همیاری و کاوشگری) به مدت 5/2 ماه از هر دو گروه پس آزمون خلاقیت گرفته شد. گردآوری داده ها به کمک آزمون تفکر خلاق تورنس(فرم ب) انجام گرفت و درباره نتایج بحث و بررسی شد. داده های به دست آمده با استفاده از آمار توصیفی(میانگین، انحراف استاندارد و خطای استاندارد میانگین) و آمار استنباطی(آزمون tگروه های مستقل) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل نشان داد، تدریس به شیوه کاوشگری موثرتر از روش همیاری در پرورش خلاقیت(عامل انعطاف پذیری) درس علوم می باشد. ولی در مجموع نتایج نشان دهنده برتری روش تدریس به شیوه همیاری بر پرورش خلاقیت در س علوم نسبت به روش تدریس کاوشگری بود.